Bir yiqildim — pishdim, ikki yiqildim — kuchliroq bo‘ldim, turtildim — xulosa chiqardim, xato qildim — oq-qorani ajratdim.
Muhimi, yo‘limda davom etyapman, taslim bo‘lmadim, hayot maktabida — mohir muallim qo‘lida kunda-kunga charxlanib boryapman. Sinoviga shukr qilib, dardiga sabr qilib, zarbasiga qalqon bo‘lib, yurishdan to‘xtamayapman.
Bir kun, albatta, ko‘zlagan maqsadimga erishganimda «shu kunlar ham bo‘lgan ediya», deya ortimga tabassum bilan nazar solaman.
Unutmang, hamma narsa o‘tkinchi, hatto shu zalvorli imtixonlar ham. Qoqilgan taqdiringizda ham, qaddingizni tik tutib, manzil sari davom eting. Yo‘l-yo‘lakay uchraydigan to‘siqlaru gap-so‘zlarga parvo qilmang.
