Bir kambag‘al yigitcha, Yoshlik payti xor edi,
Uning puldor badavlat, Bir boy do‘sti bor edi.
Boy do‘sti qizlar bilan, Yurardi davrin surib.
U esa tinmay ishlar, Shunday boy do‘sti turib,
Do‘stidan bo‘lak hech kim, Ko‘rinmasdi ko‘ziga,
Do‘stidan pul so‘rashni, Or bilardi o‘ziga,
Ular yigirma yoshda, Ayni kuchga to‘lgandi,
Boy yigit bir go‘zalga, Juda oshiq bo‘lgandi,
Boy yigit u go‘zalni, Ortidan rosa chopdi,
Har xil shirin so‘z bilan, Nihoyat ko‘nglin topdi.
Bir kuni yo‘l chetida, Turishgandi so‘zlashib,
Bezorilar kelishdi, Go‘zal qizni ko‘zlashib,
Bezorilardan biri, Go‘zal qizga gap otdi,
Bu esa boy yigitga, Juda ham og‘ir botdi.
Bezorilar yigitni, Mazax qila boshladi,
Yigit bir so‘z degandi, Mushtlashishni boshladi.
Kuchi yetmagan yigit, Asta o‘rnidan turdi,
Va ularning biriga, Shartta pichoqni urdi.
Qonni ko‘rib qolganlar, Har tomon qochib ketdi,
Bu xabar o‘n minutda, Boyning do‘stiga yetdi.
Kambag‘al yigit go‘yo, Shamoldan ham tez yeldi,
U do‘stini yoniga, Bir zumda yetib keldi.
U kelishi bilanoq, Dan xodimi keb qoldi,
Kambag‘al yigit aybni, O‘zin bo‘yniga oldi,
Qotillikda ayblanib, Yigirma yilga ketdi,
Boy yigit u qiz bilan, Birga baxtiga yetdi.
Qamoq muddatin o‘tab, Kambag‘al ozod bo‘ldi,
Do‘stlikni oqladim deb, Ko‘ngli quvonchga to‘ldi,
Qamoqdan chiqib to‘g‘ri, Do‘stin uyiga bordi,
Boy yigit qabul etmay, Ko‘chaga quvib soldi.
Ko‘chada qolgan yigit, Ne qilishni bilmasdi,
Nima qilsa ham do‘stga, Xech yomonlik qilmasdi,
Bu kechani ko‘chada, Bir amallab o‘tkazdi,
Do‘sti uchun kambag‘al, Yoshligini yutqazdi.
Ertasi kun ertalab, Bir nuroniy otaxon,
U kambag‘al yigitga, Tutqazdi bir chamadon.
Lekin bir so‘z demasdan, Qaytib ketdi iziga,
Javob ham qaytarmasdan, Kambag‘alning so‘ziga.
Yigit ochib qarasa, Chamadonda to‘la pul,
Va pullarning ichida, Ifforli oq atirgul.
Chamadondagi pulga, Mashina va uy oldi,
Ikki kun o‘tmay unga, Bir go‘zal uchrab qoldi,
U oppoq atirgulni, Berdi shu go‘zal qizga,
Qiz esa bu hayotim, Baxshida dedi sizga.
Yigit bor g‘** tashvishni, Orqasiga tashladi,
U go‘zalga uylanib, Baxtli yashay boshladi.
Yigit uyini har kun, Supurar bir onaxon.
Yigit pul bersa unga, Olmas edi hech qachon.
Yigit uchun xotini, Jon bermoqqa tayyordi,
Hamda bepul ishlovchi, Xizmatkori bor edi,
Oradan ko‘p o‘tmasdan, Yigit farzandli bo‘ldi,
Muborakbod etgani, Uyi do‘stlarga to‘ldi.
Yigit boy do‘stini ham, Taklif etdi o‘shal kun,
Do‘sti ham yetib keldi, Shunday do‘stidan mamnun,
U boy do‘stini ko‘rib, Unga mehrini sochdi,
Ikki do‘st bir biriga, Kulishib quchoq ochdi.
Hamma xushchaqchaq shodon, Boy do‘stining ko‘zi nam,
So‘z boshladi so‘ng asta, Aziz boshin qilib ham.
"Eslaysanmi aybimni, Sen bo‘yninga olganding.
Qotillikni men qilib, Sen qamalib ketganding.
Qamoqdan chiqgan kuning, Qo‘ymagandim uyimga,
Chunki dan xodimlari, Kelar edi uyimga.
Pul bergan ul nuroniy, Hamda atirgul bergan,
Ul mening otam edi, Risqini halol tergan.
Hardam sening yoningda, Ko‘rganda ko‘nglim to‘lar,
Farzandingni onasi, U meni qizim bo‘lar,
Xar ishga bo‘lib tayyor, Seni kutdim har onim,
Uyingdagi xizmatkor, U mening “onajonim.”
Deb tugatdi so‘zini, Yoshin artib ko‘zini,
Baxt tilab silab qo‘ydi, U mehribon qizini.
Qissadan hissa shuki, Chin do‘st kechmas hech qachon,
Bo‘lsa bo‘lsin har neki, Chin do‘stlar bo‘lsin omon.
