hammaga salom men 19 yoshdaman negadir o'zimni juda yolg'iz his qilaman dostlarim bor lekin ulardan negadur konglim tolmaydi yoshlikdan birga o'sgan doslarimdan ham ajralim qolgandekman negadur ular har bir sozi soxtadek tuyladi 4 yildan buyin menda shunday yolgiz bolishga deyarli o'rganib ham qoldim deyolaman lekin bazida iching aytadigan gaplarga tolib ketadi bunday paytda juda sqlaman sevgan qizim ham birinchi myxabbatimdan song qizlar bilan aloqa qilavermayman faqat salom alik odatda kop gapirmayman rost gapirish tenglik bolishu ustida kop odamlar bilan kelisholmay qolaman ularning fikricha men arzmagan narsalarni ustida bahslashyotgan ekanman lekin osha odamlar har bir haraktni o'z foydasiga hal qiladi va hazil aralash mug'ombirlik bilan o'zni oqlaydi atrofda u oppoq men qora bolib qolavaraman lekin aytgan gapimdan tutgan yolimdan afsuslanmayman men chiroyli gaprolmasligim ulardan aqqliroq bolmasligim mumkun lekin rostgoylik har bir gapga ishon bilan aytlgan gapimda turish qoldan kelgancha yordam bershim mumkun asosan eng yaqin dostlarimdan bazida kochadagi notanish insonlar afzalday tuyiladi ular o'rtasida oldin farqni korardim hozir esa bilmadim hozirda hayyotda maqsadlarib bor lekin olamda bir ozim qolib ketgandekman ota onam yonimda xudoga shukur lekin har bir odamning o'rni bolak hozirda sabir qilyapman qachondir yolimni topishimga ishonaman oshada birinchi qadamni tog'ri qoyaolarmikinman bilmadim . iltimos fikir bildring maslahat bering balkim sizlarda ham shunday yoki shunga yaqin holatlar bolgandir
